انواع پسوندهای پراستفاده عکس (با مثال)

مفهوم تصاویر دیجیتال

تصویر دیجیتال راهی برای نمایش یک تصویر واقعی به عنوان مجموعه ای از اعداد است که می تواند توسط کامپیوتر ذخیره و پردازش شود. تصویر واقعی چیزی است که می توانید ببینید، مانند یک عکس، یک نقاشی یا یک صحنه. یک تصویر دیجیتال به قطعات کوچکی به نام پیکسل تقسیم می شود که کوچکترین واحدهای تصویر هستند. هر پیکسل دارای یک عدد یا مجموعه ای از اعداد است که رنگ یا روشنایی آن را توصیف می کند. به عنوان مثال، یک پیکسل سیاه و سفید ممکن است عددی از 0 تا 255 داشته باشد، جایی که 0 سیاه و 255 سفید است. یک پیکسل رنگی ممکن است دارای سه عدد برای اجزای قرمز، سبز و آبی باشد که هر کدام از 0 تا 255 متغیر است.

تاریخچه

تاریخچه اولین فرمت تصویر در دنیای دیجیتال، داستانی جذاب از این است که چگونه فناوری و خلاقیت نحوه دیدن و ارتباط ما با جهان را تغییر داده است. در اینجا برخی از نقاط عطف اصلی در توسعه اولین فرمت تصویر دیجیتال آورده شده است:

در سال 1920، سیستم انتقال تصویر کابلی بارتلین اولین تصویر دیجیتال را ایجاد کرد. این سیستم توسط مهندسان بریتانیایی Harry G. Bartholomew و Maynard D. McFarlane که برای اداره پست عمومی کار می کردند اختراع شد. از آن برای ارسال تصاویر با سیم های تلگراف یا تلفن در فواصل طولانی استفاده می شد. این سیستم تصاویر را به یک سری نقطه و خط تیره تبدیل می کرد که سپس به صورت پالس های الکتریکی منتقل می شد. گیرنده پالس ها را رمزگشایی کرده و تصویر را روی نوار کاغذی چاپ می کند.
در سال 1957 اولین تصویر دیجیتال توسط راسل کرش در NIST توسط کامپیوتری تولید شد. او برای اسکن عکس پسرش، والدن، از یک اسکنر درام چرخان و یک لوله فتو ضرب‌کننده استفاده کرد. تصویر تنها 176 پیکسل و سیاه و سفید بود. این کامپیوتر در استانداردهای شرقی اتوماتیک (SEAC) که یکی از اولین کامپیوترهای قابل برنامه ریزی در ایالات متحده بود، ذخیره و نمایش داده شد.
در سال 1972 اولین نرم افزار پردازش تصویر دیجیتال توسط ریچارد شاپ در زیراکس PARC توسعه یافت. SuperPaint نام داشت و به کاربران اجازه می داد با استفاده از یک تبلت گرافیکی و یک قلم، تصاویر رنگی را روی صفحه کامپیوتر ایجاد و دستکاری کنند. همچنین ویژگی هایی مانند anti-aliasing، alpha compositing و flood fill را معرفی کرد.
در سال 1986، گروه مشترک متخصصان عکاسی (JPEG) برای ایجاد استانداردی برای فشرده سازی تصاویر دیجیتال تشکیل شد. استاندارد JPEG در سال 1992 صادر شد و به طور گسترده ای برای ذخیره و انتقال تصاویر در اینترنت مورد استفاده قرار گرفت. فرمت JPEG از یک الگوریتم فشرده سازی با اتلاف استفاده می کند که با دور انداختن برخی از اطلاعاتی که برای چشم انسان قابل درک نیستند، اندازه فایل را کاهش می دهد.

انواع پسوند عکس:

jpg:

JPEG یک فرمت تصویر دیجیتال است که مخفف Joint Photographic Experts Group است که نام گروهی است که آن را ایجاد کرده است. JPEG یکی از محبوب ترین و پرکاربردترین فرمت های تصویر در اینترنت و دوربین های دیجیتال است. JPEG از یک الگوریتم فشرده سازی با اتلاف استفاده می کند که با دور انداختن برخی از اطلاعاتی که برای چشم انسان قابل توجه نیستند، اندازه فایل تصاویر را کاهش می دهد. به این ترتیب، تصاویر JPEG را می توان با کارایی بیشتری ذخیره و انتقال داد، اما کیفیت و جزئیات را نیز از دست می دهند.

JPG و JPEG دو پسوند فایل معادل هستند که هر دو به یک فرمت تصویر اشاره دارند. تنها تفاوت در تعداد کاراکترهای استفاده شده است. فایل های JPG با پسوند فایل .jpg و فایل های JPEG با پسوند فایل .jpeg ذخیره می شوند. اصطلاح JPG فقط به این دلیل وجود دارد که نسخه‌های قبلی سیستم‌عامل‌های ویندوز دارای حداکثر محدودیت 3 حرفی در مورد نام فایل‌ها بودند. با این حال، دستگاه‌ها و پلتفرم‌های مدرن می‌توانند فایل‌های JPG و JPEG را تشخیص دهند و به همان شیوه با آنها کار کنند.

بنابراین، هیچ تفاوتی بین JPG و JPEG از نظر کیفیت، سازگاری یا عملکرد وجود ندارد. شما می توانید بدون هیچ مشکلی از هر یک از پسوندها برای تصاویر خود استفاده کنید.

PNG:

فایل‌های PNG نوعی فرمت تصویری هستند که می‌توانند تصاویر گرافیکی با کیفیت بالا و پس‌زمینه شفاف را ذخیره کنند. آنها به طور گسترده برای طراحی وب، عکاسی دیجیتال و ویرایش تصویر استفاده می شوند. در اینجا برخی از حقایق بیشتر در مورد فایل های PNG وجود دارد:

– PNG مخفف Portable Network Graphics است که نام گروهی است که فرمت را در سال 1995 ایجاد کردند. فایل های PNG از پسوند .png استفاده می کنند و پتنت نیستند، بنابراین می توانند توسط هر نرم افزاری بدون مجوز باز و ویرایش شوند.
– فایل‌های PNG از الگوریتم فشرده‌سازی بدون اتلاف استفاده می‌کنند، به این معنی که هنگام فشرده‌سازی، هیچ داده یا کیفیتی را از دست نمی‌دهند. این آنها را برای ذخیره تصاویر دقیق که باید دقیقاً همانطور که هستند حفظ شوند ایده آل می کند.
– فایل های PNG می توانند تا 16 میلیون رنگ را پشتیبانی کنند، که بسیار بیشتر از 256 رنگ پشتیبانی شده توسط فایل های GIF، یکی دیگر از فرمت های تصویر رایج است. فایل‌های PNG همچنین می‌توانند شفافیت را مدیریت کنند، به این معنی که می‌توانند پیکسل‌هایی داشته باشند که تا حدی یا کاملاً شفاف هستند. این به آنها اجازه می دهد تا به طور یکپارچه با پس زمینه های مختلف ترکیب شوند.
– فایل های PNG دارای معایبی نیز هستند. آنها تمایل دارند اندازه فایل های بزرگتری نسبت به فایل های JPEG داشته باشند، یکی دیگر از فرمت های تصویر رایج که از الگوریتم فشرده سازی با اتلاف استفاده می کند. این بدان معناست که ممکن است بارگیری یا بارگیری آنها در اینترنت بیشتر طول بکشد. آنها همچنین برخلاف فایل های GIF از انیمیشن پشتیبانی نمی کنند.

GIF:

GIF: Graphics Interchange Format یک فرمت تصویر شطرنجی است که می تواند تا 256 رنگ را ذخیره کند و از انیمیشن و شفافیت پشتیبانی کند. این عمدتا برای گرافیک های ساده، میم ها و انیمیشن ها استفاده می شود. از فشرده‌سازی بدون اتلاف استفاده می‌کند، به این معنی که هنگام فشرده‌سازی کیفیت آن را از دست نمی‌دهد، اما در مقایسه با فرمت‌های دیگر حجم فایل بالایی دارد.

TIFF:

این یک فرمت فشرده سازی بدون تلفات است که می تواند تصاویر با کیفیت بالا با عمق رنگ ها و وضوح های مختلف را ذخیره کند. اغلب برای اهداف چاپ، اسکن و بایگانی استفاده می شود. همچنین می تواند چندین لایه و صفحه را در یک فایل واحد پشتیبانی کند.

RAW:

این یک فرمت واحد نیست، بلکه یک اصطلاح کلی برای داده های پردازش نشده گرفته شده توسط سنسور دوربین دیجیتال است. فایل های RAW شامل تمامی اطلاعات ضبط شده توسط دوربین مانند نوردهی، تعادل رنگ سفید، فضای رنگی و غیره می باشند که با استفاده از نرم افزارهای تخصصی قابل ویرایش و تبدیل به فرمت های دیگر می باشند.

SVG:

SVG: Scalable Vector Graphics یک فرمت تصویر برداری است که می توان آن را به هر اندازه ای بدون از دست دادن کیفیت یا وضوح تغییر داد. برای آیکون ها، آرم ها، نمودارها و سایر گرافیک هایی که باید به دقت در اندازه های مختلف ترسیم شوند، ایده آل است. توسط تمام مرورگرهای مدرن پشتیبانی می شود و می توان آن را با ویرایشگرهای متن یا نرم افزارهای گرافیکی ویرایش کرد.

AVIF:

AVIF: AV1 Image File Format یک فرمت تصویر شطرنجی جدید است که از کدک ویدیویی AV1 برای رمزگذاری تصاویر استفاده می کند. با پشتیبانی از عمق رنگ بالاتر، فریم های متحرک، شفافیت و موارد دیگر، فشرده سازی و کیفیت بسیار بهتری نسبت به JPEG یا PNG ارائه می دهد. همچنین بدون حق امتیاز و منبع باز است. با این حال، پشتیبانی محدودی از مرورگر دارد و ممکن است با برخی دستگاه‌ها یا پلتفرم‌ها سازگار نباشد.

WEBP:

WEBP: Web Picture Format یکی دیگر از فرمت های تصویر شطرنجی است که از کدک ویدیویی VP8 یا VP9 برای رمزگذاری تصاویر استفاده می کند. همچنین فشرده‌سازی و کیفیت بهتری را نسبت به JPEG یا PNG ارائه می‌کند و از عمق رنگ‌های بالاتر، فریم‌های متحرک، شفافیت و موارد دیگر پشتیبانی می‌کند. این به طور گسترده توسط اکثر مرورگرها و سیستم عامل ها پشتیبانی می شود، اما ممکن است توسط برخی از نرم افزارها یا دستگاه های قدیمی تشخیص داده نشود.